Efsanevi tesisatçı Mario, “tanchiki”, Final Fantasy – bu, her oyuncunun nostaljik anılar uyandıracağı oyun programlarının sadece küçük bir listesidir. Ve kimsenin bu eski ama unutulmamış oyunların büyüleyici dünyasına bir kez daha dalmanın zevkini inkar etmesi pek olası değil.
Retrogaming artık benzeri görülmemiş bir ölçekte giderek daha fazla popülerlik kazanıyor. Oyun konsoluna özgü eski bir bilgisayar oyununun kişisel bir bilgisayarda (PC) veya başka bir konsolda çalıştırılması gibi bir olasılığı gerçekleştirmek için emülatör adı verilen özel yazılım uygulamaları kullanılır.
Emülatör, eski program kodunu yeni bir cihaza uyarlamak için bir eklenti olmasının yanı sıra, özel demo oyunlar oluşturmak, mevcut oyun programlarını yükseltmek / değiştirmek, resmi sürümü olmayan oyunları başlatmak için yaygın olarak kullanılır.
Emülatör nedir?
Herhangi bir emülatörün program kodu görüntü dosyaları olarak saklanır. Bu bir oyun konsolu kartuşunun görüntüsü veya optik disk görüntüsünün görüntüsü olabilir. Oyun uygulamalarının büyük çoğunluğunun telif hakkıyla korunduğunu, bunun da bunların görüntü dosyaları olarak kopyalanıp saklanmasını yasa dışı hale getirdiğini belirtmek gerekir.
Bu nedenle, bir emülatör yazarken geliştiricinin optik disk / kartuş verilerine doğrudan erişim ihtiyacını dikkate alması son derece önemlidir.
Bir öykünücünün yazılması, yalnızca öykünülmüş sistemin konfigürasyonunu anlayan yüksek vasıflı bir programcı tarafından yapılabilecek, zaman alıcı bir işlemdir. Bu nedenle, “çarpık” yazılmış bir emülatör, bazı oyunların “yavaşlaması” ve bazılarının hiç başlamamasının nedeni olabilir.
Buna ek olarak, en sıradan emülatör bile kaynak yoğun bir yazılım uygulamasıdır. Kaba tahminlere göre, makul bir emülasyon elde etmek için PC veya dizüstü bilgisayar işlemcisinin saat frekansının, taklit edilen sistemin frekansının 5-10 katı olması gerekir.
En yaygın emülatörler
Bugüne kadar oluşturulan emülatörlerin çoğu “yeraltı üretimi”dir. Bunun nedeni, bilgisayar oyunlarının üretimi ve dağıtımıyla ilgilenen şirketlerin yayın politikasıdır. Kullanıcının bölgesel konumu, üreticinin bilgi güvenliği politikası – bunlar, emülatörlerin resmi olarak yayınlanmasının istisnasız tüm oyun konsolları için imkansız olmasının ana nedenleridir. Ancak bu strateji kısmen geliştirildi. Bunun itici gücü aynı retrogamingdi. Halkın “eski tarz” oyunlara olan talebi her geçen gün artıyor.
Belki de en yaygın kullanılan resmi emülatör Nintendo’nun Sanal Konsoludur. Geliştirici, eski oyunları yeni, modern cihazlarda çalıştırmanıza olanak tanıyan yazılım emülasyon öğelerini kullanmak için önceden Sanal Konsolda çalıştı. Yüksek emülasyon doğruluğu Sanal Konsolun ana avantajıdır. Resmi olmayan versiyonların büyük çoğunluğunun düşük kalite ve emülasyon sürecinin doğruluğundaki eksikliklerle “günah” işlediğini belirtmemiz gerekiyor.
Emülatörlerin resmi sürümlerinin çoğu, eski bilgisayar oyunlarını perakende ağında satmanın bir yolu olarak ticari amaçlarla geliştirilmiştir.
Oyunun performansı için desteğin yerleşik emülatör aracılığıyla elde edildiği oyun programları yaygın olarak kullanılmaktadır:
- Sega Smash Pack 1/2, Sega için sekiz oyun programının bir arşividir. PC ve GBA için uyarlanmıştır. Yerleşik KGen emülatörünü temel alır;
- Klasik NES – NES ile ilgili bir üç oyuncak serisi;
- Final Fantasy game programs adapted for the PlayStation and Game Boy. Work is supported thanks to the built-in KGen emulator;
- Virtual Console is a software service that allows you to play old consoles on modern hardware.
- Among the most common versions of PlayStation emulators are FPSE , PCSX, PSXEven, AdriPSX, PSInex.
- As for such a large corporation as Nintendo, there is one universal gCubix emulator for it. It works on dozens of platforms, including both tablets and most adaptive smartphones.
Emülatörleri kullanırken ne gibi sorunlar ortaya çıkıyor?
Emülatörlerin büyük çoğunluğu, kaynak kodu resmi destek sitelerinde bulunabilen görsel C ++, Delphi, montajcı tarafından yazılmıştır.
The most common problems in the operation of almost any emulator are the accuracy and speed of the emulated system. These two key indicators directly depend on the quality of the plugin itself. Unfortunately, we have to state the disappointing fact that in most cases, unfortunate programmers give us a product of not the best quality. The adaptability and portability of the emulator leaves much to be desired.
Another obvious problem is that the few groups of programmers involved in creating emulators work in isolation. As a result, the source code is closed, and its documentation is understandable only to the true developer of the emulator. Code profiling for speed, poor sound synchronization – almost all emulators without exception “sin” with this.
The ideal emulator is one that will run all game consoles without exception. But, alas, like the creation of a perpetual motion machine, this is simply unattainable.
