Marvel’ın Avengers projesi iç çatışmalar ve çelişkilerle dolu ve geliştiriciler tamamen farklı izleyicileri memnun etmek için çabalarını dağıtarak “hiç kimse için” yaratılmış bir oyun alma riskini taşıyor.
Marvel’s Avengers, Tomb Raider’ın yeniden başlatılmasıyla sinema projeleri geliştirilen Crystal Dynamics’in bir tür aksiyon filmi. Avengers hayranları serinin oyunlaştırmasını Marvel’dan aldılar ve Scarlett Johansson ve Robert Downey Jr.’ın özelliklerini karakterlerde bulmak zor olsa da genel stil açıkça görülüyor. Renkler ve kamera açıları, dövüş animasyonları, hatta bireysel sahneler bile filmden alınmıştır. Karakterlerin dublajında filmlerde çalışan pek çok oyuncunun yer alması nedeniyle Rusça dublajı tercih edenleri hoş bir sürpriz bekliyor.
Marvel’s Avengers’ın ana karakterinin daha önce filmlerde yer almamış bir karakter olduğu önemli bir gerçeği belirtmekte fayda var. “Bayan Marmel” olarak bilinen genç kız Kamala Khan, oyunun başında felaketten sağ kurtulacak ve ardından süper güçler kazanacak. Oyundaki özel vurgu, Kamala’nın dini bir yaz kampına yaptığı gezi sırasında dikkate alınan Müslüman olmasıdır. Ayrıca kız, İslami mayo tesettür modelinin üzerine süper kahraman kostümünü dikiyor. Genç bir kızın bakış açısı sayesinde, oyunun intikamcıları ile onların filmlerdeki prototipleri arasındaki uyumsuzluğu bir nebze olsun yumuşatmak mümkün. Oyuncu, süper kahramanların kontrolüne hemen erişemez, ancak yalnızca birbirleriyle ve Kamala ile iletişim halinde oldukları ortaya çıktıktan sonra.
Diyalogların yanı sıra animasyon da filmlerden tanıdık karakterlere girdiği için yeni yüzlere yeterince hızlı alışmak mümkün olacak. Bununla birlikte, sinematik olay örgüsü Marvel’s Avengers’ın yalnızca bir yönüdür; konu oynanışa gelince, oyunun temellerindeki bir çatlak hemen ortaya çıkar. Projenin aynı anda üç oyun türünü aynı anda dengelemeye çalıştığını söyleyebiliriz. Beş saatlik bir oyunun ardından Kamila’nın Avengers uçak gemisinin yerini bulmayı başarmasının ardından, bu noktaya kadar yaşanan tüm olayların sadece bir önsöz olduğu ortaya çıktığını belirtmekte fayda var.
Gerçek oyun ancak VR odasındaki savaş mekaniği eğitimini tamamladıktan sonra başlıyor ve eğitimin tamamlanması yaklaşık beş saat sürecek. Oyun, her karakter için yaklaşık 20 kostüm seçeneğinin bulunduğu harici bir özelleştirme sistemine sahiptir. Hoş olmayan bir sürpriz, benzersiz öğeler için ödeme yapmak zorunda kalacağınız gerçeği olabilir ve oyun içi krediler çok uzun süre biriktiğinden, bazı oyuncular ekipmana gerçek para harcamaya direnemeyebilir. Yani örneğin Iron Man zırhı on dolara mal olacak. Oyundaki savaşlar eğlence açısından etkileyici olmasına ve dengeler oldukça iyi ayarlanmış olmasına rağmen, savaşlar çoğu zaman heyecan verici olmaktan çok yorucu oluyor. Ek olarak, yalnızca farklı uzmanlıklara sahip bir robot ordusu tarafından temsil edilen düşmanların paradoksal tekdüzeliği, oyuna büyük ölçüde müdahale ediyor.
Oyundan en iyi şekilde kimin yararlanabileceği belli olmadığı için başlangıçta sorulan soru cevapsız kalıyor. Marvel hayranları hikayenin kendisinden etkilenebilir, ancak oldukça hantal dövüş sisteminden korkabilirler; ganimet atıcılarının izleyicileri ise hikaye seviyelerinin doğrusallığından bunalıp vaktinden önce çok oyunculu moda geçebilir. Özellikle Crystal Dynamics, Marvel’s Avengers’ı yeni kahramanlar ve düşman türlerinin yanı sıra yeni görevlerle doldurmaya devam ederse benzer bir durum muhtemeldir. Özetlemek gerekirse Marvel’s Avengers projesinin her ne kadar oldukça gösterişli ve iddialı olsa da fena bir yağmacı nişancı oyunu ile iyi bir film arasında sıkışıp kaldığını söyleyebiliriz.
