Killing Floor 2 (Windows için)

Killing Floor 2 , sıradan bir takım atıcısı gibi görünmeyen bir oyundur. Burada, türün genellikle yıkılmaz temelini oluşturan yasaları ters çevrilmiş, atılmış ve unutulmuştur.

Killing Floor 2 İncelemesi

Ve bu kesinlikle oyunun tüm olumlu yönlerinin sırrıdır. Bu, her türlü varyasyon ve yeniliğin bir engel değil, oyunu daha “geleneksel” ürünler çemberinde olumlu bir şekilde ayıran bir şey haline geldiği durumdur. Doğru, bunun oyunun türün bir başyapıtı haline gelmesine yardımcı olduğu söylenemez: daha ziyade, onu tam ve nihai başarısızlıktan kurtardı, çünkü içinde yeterince eksi var ve bunlar çok ciddi.

geldim gördüm vurdum

Killing Floor 2 ile klasik çok oyunculu atıcılar arasındaki ilk fark, iyi düşünülmüş bir arsa bileşenidir ve iki görüş olamaz: bu kesin bir artı. Oyun efsanesine göre, Londra’nın altında bir yerlerde, bilim adamlarının İngiliz ordusu için süper askerler yetiştirdiği çok gizli bir hükümet sığınağı vardı. Ancak, her zamanki gibi, bir şeyler ters gitti ve ideal savaşçılar yerine kana susamış zombiler ortaya çıktı, etraftaki her şeye bulaştı ve insanları kendi türlerine dönüştürdü. Hatta oyun içi haritalardan biri, en tanınmış simgeleriyle birlikte bize Londra’nın panoramik bir görüntüsünü veriyor.

Killing Floor 2’deki ikinci önemli fark, savaşçılarınızın, atıcılarda her zamanki gibi, düşman aramak veya tam tersine onlardan kaçmak ve yol boyunca geri ateş etmek için sürekli bir yere koşmak zorunda kalmamasıdır. Burada düşman size kendiliğinden gelecek ve bu bir sorun olmayacak kadar yavaş bir hızla gelecektir. Zombiler size dalgalar halinde saldırır ve tüm ekip bir araya gelip bir grup sandıkla farklı yönlere giderse, mutantların ve yürüyen ölülerin çoğu size yaklaşmadan çok önce vurulacaktır. Ama rahatlamak için çok erken – ileride yeni bir dalga var ve sonunda ateşli silahlarla donanmış bir patron var. Tüm şüphelerin yaklaşımı ilginçtir.

Eğlenceli değil

Bunlar Killing Floor 2’nin artıları. Eksileri nelerdir? Yeni ürünü daha önce deneyenlerin ilk ve temel şikayeti, oyunun zorluğunun çok düşük olması. Bilgisayarın başına ilk kez oturan bir bebeğin bile yapabileceğini yapmakla ilgilenilmez. Ve burada, en yüksek zorluk seviyesinin açık olduğu yerlerde bile tüm düşmanlarla başa çıkmak zor olmayacak. Düşük seviyelerde zombilerin uykulu sinekler gibi hareket ettiği gerçeğinden bahsetmeye gerek yok: burada düşmanlar hiçbir tehlike arz etmiyor, bu da oyunu sıkıcı, öngörülebilir ve neredeyse her zaman kazanan kılıyor. Donuk yenilmezlik tam olarak Killing Floor 2 ile ilgili.

Diğer bir dezavantaj, oyun mağazasında çok fazla silah bolluğu ile kesinlikle hiçbir taktik avantaj sağlamamasıdır. Görünüşün de önemli olduğu açıktır, ancak insanlar monoton da olsa her zaman daha güçlü olanı tercih edecektir. Yoksa oyunun amacı bu mu – kendinizi bariz şekilde zayıf silahlarla donatmak ve bariz şekilde zayıf botlara saldırmak mı? Ama o zaman bir bahçe inşa etmenin anlamı neydi? Başka bir deyişle, özgünlük ve yenilik tarafından taşınan Killing Floor 2’nin yaratıcıları daha geleneksel şeyleri unuttular ve sonuç olarak oyunu en fazla birkaç kez yarattılar, daha fazlasını değil.